De MAG pleit al jaren tegen invoering van de kabelvangrail. In een eerder rapport van de SWOV werd de eiersnijder toch weer genoemd, maar nieuw onderzoek laat zien dat men eindelijk echt geluisterd heeft.
De kabelvangrail kwam weer boven toen de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) gevraagd werd naar een manier om de veiligheid op smalle rijks-N-wegen te verhogen. Het gaat daarbij om wegen met een rijstrook in elke rijrichting, net als op de meeste provinciale N-wegen. Een fysieke rijrichtingscheiding zou frontale ongevallen moeten voorkomen. Helder. Maar een kabelvangrail? De MAG sprong meteen in de vechtstand.
Kokerrail en A-plank
Op vaak smalle rijks-N-wegen is geen plaats voor een traditionele, brede geleiderail in het midden van de weg. Om van zo’n 1x2-strooksweg een 2x1-strooksweg te maken, heb je dus een heel smalle rijbaanscheiding nodig. De kabelvangrail, bijvoorbeeld – maar gelukkig zijn er alternatieven, waar de MAG al eerder op gewezen had: de kokervangrail (foto boven het artikel) en de smalle, dubbelzijdig uitgevoerde A-plankvangrail.
De verschillen
Belangrijk verschil met de kabelvangrail, afgezien van het feit dat de levensgevaarlijke kabels ontbreken, is dat de kokervangrail en de A-plankvangrail met een onderplank of motorrijdersvangplank uit te rusten zijn. De A-plankversie is direct te vergelijken met de vangrails zoals die langs onze snelwegen staan, maar dan zonder de 80 cm brede afstandhouders. Zitten de A-planken direct aan weerszijden van de staanders geschroefd, zoals op rijks-N-wegen het geval zou zijn, dan wil je daar niet met een arm of been tussen terechtkomen. De kokervangrail heeft voor motorrijders als groot voordeel dat de bovenkant dicht is.
Onderplank
In een recent onderzoek, in opdracht van Rijkswaterstaat uitgevoerd door Arcadis, krijgen de kokervangrail (‘box beam’) en de A-plankvangrail (‘W-beam’) de aandacht die ze verdienen. Daarbij wordt met name gekeken naar de hierboven al genoemde onderplank, in het onderzoek aangeduid als Motorcyclist Protection System (MPS). De auteurs van het onderzoeksverslag lijken namelijk van mening dat er zonder die onderplank geen verschil is tussen een kabelvangrail en de beide andere systemen. Vreemd. Heel vreemd. De bedoeling van die kabels is namelijk dat ze in het blik van de auto snijden, zodat het voertuig niet terugstuitert. Wat diezelfde kabels met motorrijders doen, laat zich eenvoudig raden – en dan hebben we het nog niet eens over de niet-afgeschermde, scherpe bovenzijde van de staanders.
Inhaalstrook
Wel melden de auteurs op welke basis ze tot hun merkwaardige conclusie komen. Dat gaat om een onderzoek naar Zweedse 2+1-strookswegen met een centrale, om de 1,25 km van rijrichting wisselende inhaalstrook (+1) en een kabelvangrail als fysieke scheiding. Het risico op dodelijk letsel voor motorrijders nam op die wegen met 40-50% af, zo bleek. Daarop trekt men doodleuk de conclusie dat cable barriers het risico op ernstig (dodelijk) letsel voor motorrijders dus niet vergroten.
Nonsens
Dat is natuurlijk klinkklare nonsens. Motorrijders hebben op die wegen minder kans om te overlijden om de simpele reden dat er niemand meer op hun weghelft kan komen. We wilden de auteurs hier graag op aanspreken, maar ze worden niet in het rapport vermeld en Arcadis kon ze niet tijdig achterhalen. Wordt dus vervolgd.
In de bocht
Belangrijkste nieuws blijft echter dat Arcadis een duidelijke voorkeur voor de koker- en de A-plankvangrail uitspreekt. Vanzelfsprekend zouden deze systemen alleen in bochten van onderplanken voorzien worden, net zoals dat nu bij andere geleiderails het geval is. Deels is dat een kostenkwestie, deels ook is het zaak dat dieren de weg kunnen oversteken. Zou het besluit ondanks eerdere uitspraken en ondanks dit onderzoek alsnog richting kabelvangrail gaan, dan grijpen we natuurlijk direct in.
Met dank aan Herman Odijk, Saferoad Holland
%20-%20HuPi%2082%20-%2002%20lores.jpg)
