Creatief met asfalt

Verkeer en weginrichting

Glimt wel, glijdt niet: gele vlakken in Assendelft

Op steeds meer wegen verschijnen gekleurde vlakken, snelheidsindicaties en andere schilderwerken op het asfalt. Anders dan veel motorrijders denken zijn die markeringen eigenlijk altijd stroever dan het wegdek eromheen. Toch is de MAG er niet blij mee. En het ministerie van I&W ook niet.

Beginnen we even met het belangrijkste: Nederland stelt hoge eisen aan de stroefheid van wegmarkeringen. Volgens een grote wegenbouwer voldoet minstens 95% van de wegmarkeringen –inclusief al die creatieve uitspattingen – aan de geldende stroefheidseisen. Dat betekent dat ze minimaal even stroef zijn als het asfalt waar ze op aangebracht zijn. Gevalletje ‘Wij van WC-Eend?’ Nee, want deze wegenbouwer is eigenlijk alleen op rijkswegen actief, en we hebben het over de gekleurde markeringen op provinciale en gemeentelijke wegen.

Volgens het boekje
Dat die wegenbouwer zo stellig is, heeft een heel eenvoudige reden: als een gladde markering tot een ongeval leidt, kost dat de aansprakelijke partijen handenvol geld en tijd. Daar zit niemand op te wachten. Wegbeheerders kiezen er dus eigenlijk altijd voor om alles volgens het boekje te doen. Dat sluit niet uit dat er wel eens fouten gemaakt worden. Devies blijft dus om kalm aan te doen, zeker in de buurt van markeringen – en dat is ook precies waar ze voor bedoeld zijn.

Stroefheidseisen
De stroefheid van asfalt en markeringen wordt uitgedrukt in SRT (Skid Resistance Tester). Asfalt is tussen de SRT 45 en 55. Gecertificeerde markeringsproducten zijn minimaal SRT 55 en dus even stroef of stroever dan asfalt. Die tests worden op nat wegdek en dus ook op natte markeringen uitgevoerd. Voor wegenverf geldt met 45 SRT een iets lagere norm, maar die verf wordt nauwelijks nog gebruikt: een verflaag is maar een halve millimeter dik en moet daarom elk jaar vervangen worden.

Stroefheidseisen
De stroefheid van asfalt en markeringen wordt uitgedrukt in SRT (Skid Resistance Tester). Asfalt is tussen de SRT 45 en 55. Gecertificeerde markeringsproducten zijn minimaal SRT 55 en dus even stroef of stroever dan asfalt. Die tests worden op nat wegdek en dus ook op natte markeringen uitgevoerd. Voor wegenverf geldt met 45 SRT een iets lagere norm, maar die verf wordt nauwelijks nog gebruikt: een verflaag is maar een halve millimeter dik en moet daarom elk jaar vervangen worden.

Gele vlakken
Een praktijkgeval: de Communicatieweg West in Assendelft (Zaanstad, NH) ziet eruit als een voorrangsweg, maar is dat niet. Om bestuurders te attenderen op wegen van rechts, zijn er daar gele vlakken aangebracht. Ze lijken gevaarlijk glad. Zijn ze dat ook? “Nee,” meldt de wegbeheerder. “Deze vlakken zijn zelfs veel stroever dan het asfalt eromheen. Ook bij regen. Dan ziet het er door een dunne waterfilm wel glad uit, maar het blijft stroever dan het asfalt.”

Wat glimt is (niet) glad
En de reflectie van de koplampen van de auto op de foto hierboven dan, bij droog weer? “Dat wordt veroorzaakt door glasparels, die de markering in het donker beter zichtbaar maken. Glasparels worden ook in kant- en asmarkeringen gebruikt.” Wat glimt is dus niet altijd glad.

Schrikken
Dat bestuurders van de gele vlakken kunnen schrikken, lijkt de wegbeheerder in kwestie geen probleem: “Door die reactie remmen ze af, en dat is precies de bedoeling.” Dat diezelfde vlakken zo sterk de aandacht trekken dat bestuurders de weg van rechts niet zouden waarnemen heeft nog niet tot incidenten geleid.

Preventief
Als gekleurde vlakken aantoonbaar tot minder incidenten leiden, kan de MAG daar natuurlijk niet tegen zijn. Dan moet wel zeker zijn dat het gebruikte materiaal altijd aan de geldende eisen voldoet. Waar de MAG wél problemen mee heeft is dat er geen enkele sprake is van standaardisatie. Om maar in Zaanstad te blijven: de gele vlakken op de weg betekenen in Assendelft dat je rechts voorrang moet geven, maar op bruggen betekenen ze dat je daar niet moet gaan staan als de brug opengaat.

Uniforme regels
Er zouden dus uniforme regels voor formaat en kleur moeten zijn, net zoals dat bij verkeersborden het geval is. Minister Cora van Nieuwenhuizen (I&W) liet in MAGazine 164 weten zich aan te sluiten bij bij onze wens om zulke markeringen te standaardiseren.

Beperkt
Noteren we tot slot nog dat de markeringen volgens bronnen slechts in beperkte mate invloed hebben op het rijgedrag. Bestuurders rijden er na verloop van tijd weer net zo hard als daarvoor, net als bij de bekende snelheidsdisplays.

Tekst:
Hugo Pinksterboer
Beeld:
MAG media
Eerder uitgegeven:
MAGazine 164, oktober 2019, geactualiseerd